261 
Το κανάλι COSMOSTV.GR θυμάται τον περίφημο Νικηταρά!..
Έναν Λάκωνα ΉΡΩΑ που έδρασε στην Πελοπόννησο και κυρίως στα περίφημα ΔΕΡΒΕΝΑΚΙΑ της σημερινής Κορινθλιας!..
Γεννήθηκε στο χωρίο Νέδουσα στον Ταΰγετο, που τότε αποτελούσε συνοικισμό των Πισινών Χωριών της Επαρχίας Μυστρά Λακεδαίμονος.Ο Νικηταράς από πολύ νεαρή ηλικία εντάχθηκε ως “Μπουλουξής” (Επικεφαλής μπουλουκιού) στο σώμα του περιώνυμου κλέφτη Καπετάν Ζαχαριά από τη Βαρβίτσα Λακωνίας, όπου διακρίθηκε για την ανδρεία του. Βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή, δίπλα στο πλευρό του θείου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Στη μάχη στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822-Σημερινά σύνορα Κορινθίας-Αργολίδας) η ορμή του κατά των Τούρκων ήταν τόσο μεγάλη, όπου έσπασε 3 σπαθιά κατά τη διάρκεια της μάχης, ενώ το τέταρτο κόλλησε στο χέρι του από αγκύλωση. Μετά από αυτή τη μάχη έμεινε γνωστός ως «Τουρκοφάγος», ενώ αρνήθηκε να μοιραστεί τα λάφυρα από τη νίκη στα Δερβενάκια, λέγοντας «Δεν θέλω τίποτα. Θέλω να δω την πατρίδα μου λεύτερη».
Ωστόσο μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας συνεχίστηκε ο αγώνας του. Επί Όθωνα περιέπεσε σε δυσμένεια, επειδή υποστήριζε το αντιπολιτευόμενο Ρωσικό Κόμμα. Προφυλακίστηκε το 1839 ως αρχηγός συνωμοτικής ομάδας, αλλά στη δίκη του (11 Σεπτεμβρίου 1840), αθωώθηκε ελλείψει στοιχείων. Εντούτοις, η κράτησή του παρατάθηκε με αποτέλεσμα να υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη η υγεία του και σχεδόν να τυφλωθεί λόγω διαβήτη.Αποφυλακίστηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1841. Όταν αποφυλακίστηκε η φορεσιά του ήταν βαμμένη στο αίμα από την “περιποίηση” των δεσμοφυλάκων. Η κόρη του όταν τον αντίκρισε σ’ αυτήν την κατάσταση έχασε τα λογικά της και είπε “Σου πάνε πολύ τα κόκκινα πατέρα” και αμέσως πέρασε σε έναν άλλον κόσμο, τον κόσμο της σιωπής. Ο Νικηταράς αποτραβήχτηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά.
Ωστόσο μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας συνεχίστηκε ο αγώνας του. Επί Όθωνα περιέπεσε σε δυσμένεια, επειδή υποστήριζε το αντιπολιτευόμενο Ρωσικό Κόμμα. Προφυλακίστηκε το 1839 ως αρχηγός συνωμοτικής ομάδας, αλλά στη δίκη του (11 Σεπτεμβρίου 1840), αθωώθηκε ελλείψει στοιχείων. Εντούτοις, η κράτησή του παρατάθηκε με αποτέλεσμα να υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη η υγεία του και σχεδόν να τυφλωθεί λόγω διαβήτη.Αποφυλακίστηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1841. Όταν αποφυλακίστηκε η φορεσιά του ήταν βαμμένη στο αίμα από την “περιποίηση” των δεσμοφυλάκων. Η κόρη του όταν τον αντίκρισε σ’ αυτήν την κατάσταση έχασε τα λογικά της και είπε “Σου πάνε πολύ τα κόκκινα πατέρα” και αμέσως πέρασε σε έναν άλλον κόσμο, τον κόσμο της σιωπής. Ο Νικηταράς αποτραβήχτηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά.Το 1843 του απονεμήθηκε ο βαθμός του Υποστρατήγου και του δόθηκε μία πενιχρή σύνταξη. Παράλληλα του χορηγήθηκε άδεια να ζητιανεύει στον χώρο όπου σήμερα βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά κάθε Παρασκευή απόγευμα και μάλιστα σε θέση όχι αρκετά προσοδοφόρα. Όταν κάποιος γνωστός του τον ρώτησε τι κάνει εκεί, ο Νικηταράς απάντησε με αξιοπρέπεια ότι κάθεται και απολαμβάνει την ελεύθερη πατρίδα του.
Την περίοδο 07.09.1844 – 20.12.1844 διετέλεσε Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και το 1847 διορίστηκε Γερουσιαστής, θέση που είχε μέχρι και την ήμερα του θανάτου του.
Πέθανε πάμπτωχος στις 25 Σεπτεμβρίου 1849. Κατά τον θάνατο του, η Κυβέρνηση Τζαβέλα και ο βασιλιάς Όθων όρισαν 3ήμερο πένθος. Η ιστορία σήμερα τον αναγνωρίζει ως έναν από τους πιο αγνούς και γενναίους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης.