Mία σημαντική εκδήλωση στο Ξυλόκαστρο για το άγνωστο,στο ευρύ κοινό,σπήλαιο ”Πιτσά”.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο Δήμος Ξυλοκάστρου – Ευρωστίνηςεντός του πλαισίου της ανάδειξης και της προβολής του τοπικού και εθνικού πολιτιστικού προϊόντος, σας προσκαλεί
την Κυριακή 26 Μαΐου και ώρα 18:00 στο θέατρο «Άγγελος Σικελιανός» στο Ξυλόκαστρο στην επιστημονική ημερίδα με θέμα:
«Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥΤΟΥ ΠΙΤΣΑ ΩΣ ΤΟΠΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ»
ΒλάσηςΤσιώτος Δήμαρχος Δήμου Ξυλοκάστρου -Ευρωστίνης
Σύντομο ιστορικό:
Το 1934 μια ομάδα με επικεφαλής τους Γεώργιο Β. Καρούκη, Κώστα Σταματόπουλο και Βασίλη Ντόκα ανέβηκαν την απότομη πλαγιά του Πιτσαδαίϊκου βουνού και λίγο πιο κάτω από την κορυφή «Σωτήρα» ανακάλυψαν μια σπηλιά, στην οποία και κατέβηκαν με μεγάλη δυσκολία. Το θέαμα που αντίκρισαν τους αποζημίωσε και δικαίωσε τις αφηγήσεις των παλαιών, που έλεγαν ότι πάνω στο βουνό υπάρχει νεραϊδοσπηλιά, όπου ζει η πιο όμορφη νεράιδα, «σαν μπεις και δεν χαθείς, όλα τα πλούτη του κόσμου θα είναι δικά σου». Φτάνοντας στα βάθη της σπηλιάς βρέθηκαν μπροστά στα «κατάλοιπα» μιας αρχαίας ζωής. Στις 4 Απριλίου 1935 στα πρακτικά της Ακαδημίας Αθηνών καταχωρήθηκε η ανακοίνωση του Αναστασίου Κ. Ορλάνδου για τα ευρήματα του Σπηλαίου Πιτσάς. Το 1965 ο καθηγητής Αν. Ορλάνδος πληροφορούσε το παγκόσμιο κοινό για τα σπουδαία ευρήματα του σπηλαίου Πιτσά με εκτενές άρθρο του στην ιταλική Enciklopedia dell’ Arte Antica Classica e Orientale, τόμος VI, που περιλαμβάνει λεπτομερή περιγραφή, ανάλυση, εκτίμηση και χρονολογική τοποθέτηση των ευρημάτων.
Κοντά στην κορυφή του Πιτσαδαίϊκου βουνού, πάνω στην οποία φθάνει κανείς μετά από ανάβαση μιάμισης ώρας, ανοίγεται το στόμιο ενός σπηλαίου με βάθος (περίπου 20μ.), γνωστού στους ανθρώπους του τόπου με το όνομα της «Σπηλιάς του Σαφτουλή».
Τα ευρήματα περιλάμβαναν ειδώλια, τερρακότες, αγγεία, αντικείμενα από χαλκό, από ξύλο, από κόκαλο, αλλά το πιο σημαντικό εύρημα, μοναδικό στο είδος του, είναι οι αναθηματικοί πίνακες από ξύλο, ζωγραφισμένοι, πολύτιμα δείγματα αρχαϊκής ζωγραφικής.
Βρέθηκαν τέσσερα πρωτότυπα: δύο ακέραια διαστάσεων 15-30 εκατ., πάχος 5-2 και δύο κομματιασμένα, μικρότερων διαστάσεων. Από αυτούς καλύτερος διατηρημένος είναι ένας ξύλινος πίνακας που παριστάνει ιερή πομπή για θυσία. Την πομπή οδηγεί μια γυναίκα που κρατάει οινοχόη, ακολουθούμενη από ένα αγοράκι με τον αμνό. Η πομπή μόλις φτάνει στον βωμό. Ακολουθούν δύο μουσικοί οργανοπαίκτες, ένας αρπιστής και ένας αυλητής. Το τέλος της πομπής αποτελούν δύο γυναίκες κρατώντας δάφνες και ταινίες. Η ταινία ήταν το σύμβολο των ποιητών. Η ζωγραφιά φέρει επεξηγηματικές επιγραφές. Από τις οποίες μαθαίνουμε ότι η ήταν αφιέρωμα στις Χάριτες, τα ονόματα Ευθυδίκα, Ευκολίς, Εθελόνχα, και στο πλάι, από το όνομα του ζωγράφου ή του αναθέτου, σώζεται μόνο η καταγωγή: Koρίνθιος. Οι πίνακες ήταν αφιερωμένοι στις Νύμφες, τις τοπικές προστατίδες θεότητες της ευφορίας, που λατρεύονταν μέσα στο σπήλαιο. Χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 6ου αιώνα π.Χ.
Οι πίνακες του Πιτσά είναι μοναδικά δείγματα της Κορινθιακής μεγάλης ζωγραφικής. Ζωγραφισμένοι με την μέθοδο της ξηρογραφίας με ορυκτά χρώματα, μέσα στα καθαρά μαύρα ή κόκκινα περιγράμματα των μορφών, τα χρώματα (λευκό, κόκκινο, γαλάζιο, κίτρινο, βιολετί, καφέ, πράσινο, μαύρο), έχουν χρησιμοποιηθεί ατόφια χωρίς αποχρώσεις. Οι επιγραφές, αφιερώσεις και ονόματα, είναι γραμμένες στο κορινθιακό αλφάβητο.