Η άλωση της Τριπολιτσάς στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 επιβεβαίωσε τη δυναμική της Επανάστασης. Μετά το γεγονός αυτό, η άλωση του Ναυπλίου κατέστη ο επόμενος στόχος, λόγω της στρατηγικής θέσης της πόλης. Ο κλοιός των Ελλήνων έγινε στενότερος και τις χερσαίες δυνάμεις ενίσχυσαν υδραίικα και σπετσιώτικα καράβια, αφού η οχύρωση της πόλης ήταν ιδιαιτέρως ισχυρή. Στα τέλη Μαρτίου 1822 οι Τούρκοι, πιεζόμενοι από το οξύ πρόβλημα της πείνας, συμφώνησαν να αρχίσουν διαπραγματεύσεις για τους όρους παράδοσής τους. Ακολουθώντας παρελκυστική τακτική υπέγραψαν μόλις στις 18 Ιουνίου 1822 τη συνθήκη παράδοσης. Η κάθοδος του Δράμαλη στην Πελοπόννησο ακύρωσε στην πράξη τη συμφωνία. Η άφιξη του μεγάλου σερασκέρη στον Μοριά οδήγησε στη χαλάρωση του αποκλεισμού και τον ανεφοδιασμό των πολιορκημένων. Όμως, η συντριπτική ήττα του στα Δερβενάκια και το Αγιονόρι στα τέλη Ιουλίου είχε ως αποτέλεσμα την αναδιοργάνωση της πολιορκίας. Την παραμονή της Κοίμησης της Θεοτόκου, σε μια απόπειρα των Τούρκων να βγουν από το κάστρο, για να συγκεντρώσουν καρπούς, πέφτει νεκρός ο επικεφαλής των Ελλήνων Νίκος Σταματελόπουλος, ο αδελφός του Νικηταρά. Έτσι την αρχηγία των δυνάμεων που πολιορκούσαν το Ανάπλι ανέλαβε ο Στάικος Σταϊκόπουλος, οπλαρχηγός από τη Ζάτουνα της Γορτυνίας.